Sefa Atalay Şiirleri - Şair Sefa Atalay

Arama beni güneşin
aydınlığında
Bulamazsın saçak saçak ışıklarda
Sarının yansımasında
İnceden inceye dokunur gülüşlerin
Dudaklarından dudaklarıma

Bir tebessüm yeter
Şenlensin gönlüm senin gülüşlerinle
Sabahı karşılasın tüm doğumlar
Feryatar ülkesinde kalsın tüm çığlıklar
Başlarken tüm sevişmeler
Ruhum teslim olur yaradana yaralarla

Delikanlı biraz sarhoş
şaraptan değil
Gözleri ufka dalmış
bekler
Yârin hayali sarmış
ruhunu

Gözlerin yaş dolarken
Gün batımı sevdasında
Güneş alaca kızıllığa bürünmüş
Gecenin doğum sancısın da
Ne yıldızlar oralı ne ay
Şehir ışıklara bürünmüş

Giderim bir gün buralardan
Sessizliğimi ,sensizliğimi alır giderim
Gecemi deler
Siyahı beyazdan ayırır
Saymadığım yılları savurur giderim

Masallarda uyuyakalmış aşk perileri
Yaralara tuz basarken acıtmaz sevgilim
Bir varmış Bir yokmuşları oynuyoruz
Sarhoş gecelerden kalma kapı arkalarında
Zaman alıyor içinde yaşayanları öldürmek
Dudaklarım tenim seni sayıklıyor masallarda sevgilim

Sen sevda güneşi
Sen karanlığa nur
Sen dolunayda hare
Sen toprak kokusu
Sen baharda kiraz çiçeği
Sen yağmurun sesi

Bir akşam güneşi daha
Kızıl gökleri okşarken
Kelimelerde kayboluyorum
Hece hece Sen oluyorum
Buğulu gözlerin mehtabım oluyor
Kendimi buluyorum

Şiir kokuyordu nefesi yazılmayı bekleyen
Sustum söyleyemediklerim zihnimi kamçılıyor
İki duvar arası süzülen ışık
Dudağımda acı bir tat
Anlamı tükenmiş kelimeler
Gözlerinden sokuldum usulca

Gecenin hüznü doğuyor yine
Yarım kalan ayın ardında
Sözlerinin acısını çeker
Ela gözün nazarında
Perdeler çekilir
aşk yıldızlarına