Sessiz İstila Şiiri - Şaban Turan

Beni bilmiyorsun beni,
Duymuyorum ben de seni.
Yürüyorum tek başıma,
Yazıyorum şiirimi.
Bu bir sessiz istila.

Sende yaşıyorum ama sensiz,
Şimdi yazsam sana çaresiz,
N’apıp durun canım hayırsız?
‘’İyiyim, sen nasılsın?’’ dersin.
Bu bir sessiz istila.

Kalemim sert, yüreğim dert,
Sabrın sonu olur mu selamet?
Gönderdim, ah bu gün batımı!
Bak! Yine tık yok ortada.
Bu bir sessiz istila.

Yarısı iyi, diğer yarısı yok ki.
İğdelerin diyorum.’’ Oh! İyiymiş.’’
Güneşi görenler olmuş misali,
Kinaye yakıştı, bu yere ilişmiş.
Bu bir sessiz istila.

Maviler yolu umut dolu gözüm,
Güneşi de batırır gün yüzüm,
Dolunay’da doğar diğer özüm.
Güler misin ağlar mısın sözüm.
Bu bir sessiz istila.