Sednaya-işkence merkezi

Sednaya derler, yeraltı bir mezar,
Ne ışık girer, ne umut doğar.
Zindanlarında yankılanır feryatlar,
İnsanlık susmuş, ölüm kol gezer.

Demir kapılar ardında sessizlik,
Her adımda yankılanır çaresizlik,
Falakalar çözer direnen ayakları,
Kırbaçlar kanatır insanlık hakları.

Presle ezilir her bir kemik,
Sözleri mühürlenir, umut yitik,
Bir cellat bekler, idamlık sırada,
Adalet çoktan kaybolmuş bu karada,
Kanla yıkan, ağlar taş duvarlar,
Korkunun dili, çığlıklardan anlar.

Mazlumlar bağırır, ölümden kaçamaz,
Çünkü yaşam burada kimseye açmaz.
Cinayet işler, gölgeye bürünür,
Her suçsuz, suçlu gibi sürünür.

Bedenler kaybolur, mezar bile yok,
Bir şans dilenir, dua bile yasak,
Sednaya! Adın ölümle eş,
Vicdanın biter, karanlığın geniş,
Ey zindan, insanlık kaybolmuş sende,
Zulmün tarihine yazılı her perde...

Kul Ahmet