Gel bazı bazı
gel bazı akşamlar gel
boş bırakma sediri
sedirdeki yerini
ruh ver eşyaya ruhundan
kalbi atsın o ölü değil dipdiri
diri kalsın
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
eşya gelir aklıma
Sedir ağacının dibinde
Sedir ağacından yapılmış sediri
ve üstünde nenemin kırk yamalı minderi
nenem jorjetten derdi
çiçekli bir bahçeydi sanki deseni
gelinciği kelebeği lalesi mor sümbülü
kuşları da vardı öterdi
nenem de söylerdi
aşıkmıydı neydi
gel bazı oturalım yine muhabbetle çay içelim
köy ketesi yanında sıcak bir
çay
çay içelim
hala o ince belli cam bardaklar
belki de nenemin çeyizindendi
eşyaya ruh kat ruhundan
ve bir fatiha oku ölülerimize
Sedir ağacına dahi
..
dut ağacım,
yarpraklarına sakladım çocukluğumu....ne olur ben gelmeden gitme...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta