Sedef Gözlerin Şiiri - Mehmet Bulut

Kan damlar şafaklara sabah seherlerinde
sedef gözlerin kayıp içimde,
her bakışın hüzün şimdi
dağınık düşlerim de...
Ve yokum ben sahipsiz coğrafyalarda,
kelepçeli yüreğim bu mekanlarda...
Sen diyor durmadan
başka da bir şey demiyor sözüm.
Aldığım her nefes
hala ıtri kokun, serin eder kafesteki göğümü
durma merhaba zamanıdır sımsıkı kucaklaşmalarda...

Yinede dinsel bir ayin gibi
düşünmek, düşlemek seni.
İlahi bir kanatlanma olur kolların sarınca bu bedeni.
Ve gözlerin;
erişilmez ululuğuyla parlıyor
semamda şimdi nedendir bilmeden...
Semah dursam etrafında
gözlerinden gül uykular aktıkça...
Her zaman bir mabedi hatırlatır
senle geçen zamanın düşünce iklimi...
Ne denilse
az
denilenlerin
yanında
şimdi...