Sedef Şiiri - Taş İskele

Kahkasını tuza bastı çocuk,
Kokmasın diye.

Küçük bir tebessümle serçelere kıydı çocuk,
Kahkahaya değer buldu,
Ölümün hüznünü ilk düşürdüğünde içine...

Avucunda serçe,
Hüzün çağlayan..
Çoştu çağlayan,
Çocuktu ağlayan...

Büyüdü çocuk.
Yüreğinin kabuğu büyüdükçe serleşti,
Çocukluğuyla dertleşti.
Yüreği artık,
Bir damla gözyaşına hasret ,
Kabuğu sedef,
İstiridye...

Attı oltasını yüreğe,
Ol tasını şiirle doldurdu,
Kılçıklıydı dizeler,
Hiç büyümem sanan çocuk,
Elem çiçeklerini derse,
Başına taç etse de.,
Büyü bozuldu,
Büyüdü...

Son dizede tuz koktu.

Yüreği sedef,
Yeni hedef,
Süsleme.

Gizleme çocuk!...