Karanlıklar çöktü yine üzerime
Dört duvar arasında kaldığım
Umurunda mı senin
Güneş doğarsa doğsun üzerime,
Doğmasada farketmez,
Geceleri yıldız 'sız kaldığım
İnan bana..
Bu şiir de özlediğim den değil,
Yalnışa kapılıp,
yalnızlıkla yazıyorum sana..
Kapandı sana dair bütün sayfalar,
Saat gecenin 12'si ;
Daha demin 5 kala,
Sabır edişimin son takvim
yaprağını kopardım.
Bu saatten sonra,
Gelmesen de olur,
Eyy benim virane gönlümün en kıymetlisi ;
Unuttum seni, affet..!
'Unut' dediğin, iki hece den ibaret değilmiş.
Saç ağartım, defalarca ağladım..
Aynalara kızdım, kendimi paraladım..
Yaşamaktan vazgeçtim kaç defa,
Gel otur yanıma gel anlatayım mevzuyu
Canıma tak ettiler, bezginim ustam
Leş kargalar gibi kestiler yolumu
ömrümden ettiler ,bitkinim ustam..
Duydum ki ;
Başka Hayeller de süslenmişsin
Bana dair bi tarafın kalmamış ,
öyle mi?
Ne adımı anar olmuşsun,
Ne de gecelere beni sormuşsun.
Bazen hayatımıza gerçek olduğuna inandığımız yalanlar girer..
Hep el üstünde tutulur,
Sevilir,
Değerlerin en âlâsını verilir..
Sonra, bir mevsim döngüsün den sonra
Değerler dökülür,
Yine sensiz bir akşam oluyor yârim.
Sesinin,Kokunun,Nefesinin
olmadığı bir akşam.
Bu yanlız geçirdiğim kaçıncı akşam?
Çoktaan saymayı bıraktım.
Sayılardan nefret ettim,
Tenine bir başka ten bulaştığında,
Benim hayelerime bile gelmeyişin ağrıma gider.
Dokunmaya,
Koklamaya dahi kıyamadığım saçlarına,
Bir başka avuçlara düşmesi yaralar beni...!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!