Şair bozkırın yaramaz çocuğu.Köylü yani.Eğitim hayatı döneminde kah tarlada kah sanayide kah da sokaklarda çalışarak hayatın anlamını aradı.Buna en kolay şiirle ulaşabileceğine inandığı günden beri yazıyor.Her şey bir öğretmenin ''aferin'' demesiyle başladı.Ve her an birinin ''yuh'' demesiyle nihayet bulabilir.
Okul Arkadaşlarıma:
Beraber çektik kahrını biz İstanbul'un,
Beraber ıslandık Üsküdar yağmurunda,
Bak şimdi sonu göründü bu taşlı yolun,
Hatlar kesildi, vefa kimin umurunda...
Bir gün ardına dönüp baktığın zaman,
Seni ağlatan bir hasrettir İstanbul,
Gözlerindeki ihtiras kadar yaman,
Kabulün kadar saf bir rettir İstanbul..
Kara pazartesi,
Kara yokuşun kara kertesi,
Bu gerilim de neyin nesi?
Ensemdeki kimin nefesi?
Kara pazartesi,
Alnımda çizgiler var geçmişin hatırası,
Kalbim kaybetmenin korkusuyla atıyor,
Yıllar geçse de geçmiyor gönül yarası,
Ruhumun fer güneşi doğmadan batıyor..
maltepe
(12.02.2006)
İklim bile değişti günden güne,
Bak, bugün hiç benziyor mu düne?
Yaşamın kuralıdır bu, ayan beyan,
İnan bir sen kaldın yerinde sayan..
Hatay'dayım,
Soğuk bir otel lobisinde,
Yalnızlığı omuzladım ben,
Yolların bitişinde..
Şimşekler çakıyor Antakya semalarında,
Yürüyorum paslı bir tren yolunda yaya,
''Burdan hiç tren geçer mi? '' diyorlar,
Ulaşmalıyım yar çekilmeden inzivaya,
''Gönül bu derdi çeker mi? '' diyorlar...
(2002)
Yollar, birbirini kesen yollar,
Yollar, bitmek için fırsat kollar.
Yollar, yine hasret soluyorlar,
Yollar, yollar da kim oluyorlar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!