Sedat Kaya Şiirleri - Şair Sedat Kaya

Menüsü hak yemek olan yaşam lokantasının en pahalı harcamalarını yapan, en ucuz müdavimi olmuş müşterileri içindi belki de harlanmış bir ateşe benzeyen bu isyan.

Hakkımızın yendiği vicdansızlık sokağının en köşe lokantasından izlediklerimiz.
Bir kelebeğin kozasını terketmesi gibi içimizin sızlayışları.
Yalnızlık koltuğunu bulmak içindi belki de kaçışlarımız.

Yürüsem yolları da
Bastığım her taş gibi içim ezilse
Kör tıpa taksalar da beynime
Damla damla hayaller yerine
Gereksiz gerçekler süzülse.
Aaah ulan Ahh !

Ruh mu delirir
Akıl mı ?
Yoksa delilik- ruhun akılla olan savaşından vazgeçtiğinde mi ortaya çıkar ?
Anneler hatırlar
Babalar unutmaz...

Rahat bırak gözlerini dilediği gibi baksın..
Unutamayacaklar,
Unutturmayacaklar,
Haklısın..
Tarih tekerrürden ibaret
Bedenim değişse de ben aynı şeyleri yaşıyorum

İnsanın aklını şaşırtacak bir aldanış bu bakışlar,
Anlam kayması yaşarken hayatım,buğulanmış camlara çizdiğim..
Öyle sözler geliyor ki aklıma,kuş beyinliler,ahmaklar
Yıldız kayması izlerken,
Duvara sıfır manzaralı koltuğumda yazdığım...

Sonbahar mı ? İlkbahar mı ?
Otobüs duraklarında hayata yetişmek için susmuş insanlar,
Gözyaşlarınızla yarışan,sararmış yapraklar da
Sizinle aynı fikirde mi ?
Ateş düştüğü yeri yakıyorsa tek sebebi yer çekimi mi?
Yoksa tek isyanınız gerçekleştiremediğiniz

Yazıyorum.
Yazıyorum ama aklımla fikrim uymuyor
Yazılanlar,okuyanlar için iki parça bir bulmaca..
O daha bilmez dediğin çocuk, lego oynuyor
Şimdi bir şiir geçiyor önümden iki hece..
Ne gündüz uyuyor kafiyesi, ne de gece

Tek bir isteğim vardı aslında
Kara kaplı deftere yazılmış kaderimi
Sevdanın arka bahçesinde oynatmak.
Nadasa bırakılmış gönüllerin dumanında boğdular bizi
Onu da bize çok gördüler.

Görünmez derdin devasını anlatırsa,ağlayan bir sevginin sevabı
Kimsesiz kalmış umuda,
Mendil vermek mi ? Yoksa almak mı ?
İşte bu son çaresizliğin devamı..

Anlatılan herşey yaşananların günahı,

Delikanlı adamın kaderiyle oynamak kadermiş bir puşta
Bu düzen değişir mi ha ? Yaşananlar dünün tıpkısı
Anlat diyorlar da, lan ! ne bileyim işte
Gökyüzü ile yeryüzünü ütüleyen bir dertti bizimkisi

Çaresini bulamadıkları öğütleri söylerler neyleyim ?