Sedat Çakmak Şiirleri - Şair Sedat Çakmak

Zalim ellere düştü, namı dunyayı sardı,
Sonra bir gemi oldu, gitti denizi yardı,
Elde iki şey vardı, bir namusla bir ardı,
Oda beş para oldu, artık senle ey para!

İyi eller cebinde, çok iş yaparsın para,

İlk girişte bir kale,heybetli mi heybetli!
Dik yokuş sokakları,bazan olur külfetli,
İnsanların pek hoştur,sevecen ve neşeli;
Ol insanlar barınır, sende güzelim Artvin.

Çoruh nehrin geçiyor,alt kısmından çağlayıp,

Ademoğlu, bu taş sana bir vahim durak başı;
Ol bağrına konar mevta, akıp gider göz yaşı,
Sade konak, damı yoktur; Kıblen olur ol başı,
İşte mevta ve naşı, yolcula musalla taşı.

İbret yeri Adem için, hisse almaz ol yerden,

Kuşların ötüşmeyip, uçmadığı diyarı,
Gerçek sevgi bağıyla bağlanmayan ol yarı,
Altın diye satılıp, düşük çıkan ayarı...
Yapmacık işler gören,kötüleri neyleyim.

Ol bayrağı gönlere çekilmeyen vatanı,

Yine nemli gözlerin, bu hüzün keder neden?
Çiy düşmüş yaprak gibi, vücudun ıslak neden?
Belli derdin çoktur ya, seni perişan eden...
Yığın yığın olmuşsa; hüzünler, etme sitem! ..

Belki Yüce Mevla´nın, imtahanı olur ya...

Bir garip görürsen kendi halinde,
Belki ayrılmıştır asıl ilinde...
Namı yabancı halkın dilinde,
Onu yad ellere atandır gurbet.

O yurt artık ona mesken olmuştur,

Rengarenk çeşit çeşit, buram buram kokulu,
Fani alem boş değil, imtahanlık okulu...
Siz bu faninin süsü; Adem Mevla´nın kulu,
Hoş kokular menbaı, ol hazan çiçekleri.

Hazan çiçeği konmuş, adına bilmem neden?

Fani dünya konulduk imtahanlık yolunda,
Dost-akrabam kaldı bak, ırak gurbet ilinde,
Temiz olmak gerek her daim Allah indinde,
Ağlamak elde değil,gülmek bilmem nedendir.

Seni bu hallere zalim bir beşer mi soktu? ..

Kan pıhtısı bir nutfe; aslımız bir topraktır,
Sonbahara başlangıç, yere düşen yapraktır.
Bir devletin sembolu gönlerdeki bayraktır,
En kutsal varlıksın sen, biricik canım anam.

Bir soluk durağısın, yol üstünde sen çeşme,
Susayana suyun ver, ol yüreğin gel deşme,
Yürekte sevgi yoksa o kalbi sen hiç eşme,
Sen suyun akıtadur, bu alemde ey çeşme! ..