Ben benden çoktan vazgeçtim
Senin benden vazgeçtiğin gibi
Ben beni kaybettim
Tıpkı senin kendini kaybettiğin gibi
Tüm mutlulukların beni terkettiği gibi
Sen benim hayalimdin, helalimdin.
Aşkın içindeydik,
Aşkın içinde ihanetlerdeydik,
Yakışmıyordu yaşımıza yaşadıklarımız,
Henüz büyümemiştik çocuktuk.
Çalan zillerin ardında haylazlıktı peşinde olduğumuz,
Yıldızlı gecelerde pembe hayallerdi dileklerimiz.
vazgeçmiyeceğim senden.
sen benim olana dek terketmiyeceğim sabrımı.
ölümlerle terkedilişlerle kalleşliklerle filizlenen
hüsranların vazgeçmnişliğin kazandığı günlere
sabrın tükenişliğinide eklemiyeceğim.
sözüm var sana pes etmiyeceğim hayata.
Eylul geldi , gökyüzü küstü güneşe,seni bana getiren sonbaharın habercisi yapraklar,düşmeye başladı tek tek kalabaliklar içinde ki yalnızlığıma.
Eylül geldi yine.Seninle geçen Eylül'lerime denk şimdi sensiz geçen Eylul'lerim.Ve biz anılar biriktiriyoruz.Ayri ayrı şehirlerde aynı gökyüzünün altında,başka başka insanlarla.Ne tuhaf ki ikimiz de mutlu görünüyoruz.
Oysa ben her sabah güne seninle başlıyorum hala.Gozlerinin
yeşilini anımsıyorum bas
Düşünmeden mi yaşamak mı ,hesaplayarak mi yaşamak mutlu eder insanoğlunu.
Ömür dediğin ne ki ....
Büyük büyük laflar etsen de, cürmūn ne ?
Aslin ne ?
Kavgan kiminle ve neye yeter ki gücūn?
Bïr karincadan fazla degil aslinda varlığın.
Şimdi farkındayım hayatın, çok az bir zamanım kalmışken aslında yaşamın ne kadar basit ve yalın olduğunu fark ettim. Kavgalar ,hırslar, tutkular, ne kadar gereksiz ve yorucuymuş.
Gerçek olan saf sevgi ise sadece, bir çocuğu sevmekmiş. Göğsünde sıkıca sarılıp yatarken kokusunu içine çekmekmiş. Mutluluğun resmi ne diye sorsalar tarif edeceğim sadece bu.
Ben bu dünyada sadece anne olmayı sevdim. Bir evladım olunca tamamlandım sanki. Onu doğurmadım aslında, onunla birlikte bende doğdum. Biz olduk bir olduk.
Şimdi ise o bensiz kaldığın da ne yapar diye korkuyorum, milyonlarca örneği varken. Onun yaşayacağı yoksunluk kimsesizlik ve çekeceği acı yakıyor yüreğimi. O üzülecek diye ölemiyorsun bile. Oysa korkunun ecele faydası yok en iyi bilenlerdenim. Vakti zamanı gelince herkes görevini sonlandırıp savaşını bitirecek bu dünya da. Ve ben bir gün göçüp gittiğimde tesadüfen bile bulursan bu iki kelamı okursan eğer bu satırları bil ki annen bu dünya da en çok seni sevdi.
Deli fırtınam benim....Yaşam sebebim....
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!