Sonsuz ufuklara uçmak
Ve birleşmek seninle
Martıların seviştiği yerde
Kendimizi kaybedene kadar.
Belki bir umut,
Kavuşmak dileğiyle, aşkın bitip sevginin başladığı yerde...
Kalbim...
Bir ceviz kabuğu sanki.
Korunmak lazım insanlardan; şehirlerden, köylerden... Gitmek istiyorum buradan.
Neresi benim memleketim?
Sürme beni hayat, bilmediğim hasretlere.
Bir ceviz kabuğunun içindeyim sanki.
Her gün o kapıdan içeri giriyoruz
Sen ve ben...
Sen, fark etmeden ben oluyorsun,
Bense hep kendimi arıyorum...
Ortaklığımız var seninle
Ama sen görmüyorsun.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!