Seda Şiiri - Özden Özen 2

Burası acıdan kararmışlar ülkesi
Bak saçlarını yola yola benim
annem
Bir suruç a ikiz
Bir bayrama sabah namazı babam
Kasıt küf ve çukur
Yüzün suya değmesinden
biliyorum
Acı acıya
insan insana toprak aklıma
geçiyor ahi
O herşeyi yanlış gösteren ayna
Su ve küle benzeyen şehir
Yüzölçümleri kan gurupları
bozuk odalar
İnsandan insana bulaşan sadelik
İki yüzünü de tuttum o sözün
İki sadakatle sevdim o çukuru
Anladım paylaştıkça geçmiyor acı
Çoğalan bir ağrıya doğru
büyüyorum
Narkoz acil ve enfeksiyonla ben
Biraz eski biraz siyah biraz eksik ömrüme
Yüzünü masalımda unutan
bir cerrah arıyorum
Burası hazirandan geçme ülkesi
Sabahlar çeşmeler sözler vuruldu
Buğdaylar atlar ve güzler
Beni o uzağın kalbinden vurdular
Vebayı elayı infazı sevdim
Annem paramparça etti
göleğimi
Mum yaktı her akşam
Her akşam kurşun döktürüp
dağlara saldı