Seda... Şiiri - Fahri Fıratoğlu

gözlerim günlerdir görmüyor
ve dokunduğum şeyler hiçleşiyor...

beyaz duvarları küf ve nem
yatakları uykusuzluk
işgal etti
bu kesif kokulu gece sarnıcı
ve dirhem, dirhem
acıyı yoksunlukta değil
içinde taşımalı, aramalı...

dibe vurunca!
anlıyorsun boşluğunu
insan nedir ki...

balık nedir ki sudan başka
ve insan nefesten öte
nedir ki?

nemleniyor pencereler
ve ya bozuk ya iyi kapanmamış musluk
damlıyor...

sinirimi bozuyor
boşa geçen zaman
boşa akan su

korkuyorum, korkmaktan
ve uzanıp pencere kenarında
ellerini öpüyorum bulutların
tırnağım kapıya sıkıştı
ve yüzümü yıkadığım suda
pas ve yapışkan birşey var...

başlamak hep zor mudur?
ve başlayanı bitirmek
hep kolay mı?

el cümle
su arıyorum
yangınlara...