Seçkin gülüşe düşen inciler!

bir çocuk sevdim
seçkin gülüşlerin ikindisinden
henüz sabahtı,aylardan marttı
kazmanın buz tuttuğu bir akşam
düşü perişan eyleyen
bir karşı devrim ezanıyla

AŞK'a pas,hayata pastım!

ben ağladım gözlerimin kodesinde
o ağladı bir ihtimal
çaresizliğinin kış hecesinde,
doslar ağladı
meyhaneler dolup taştı
en uzak geçmişten,
en uzak naralar atıldı

ama kimse siz aşka inanırmısınız demedi çoçuk!

pas geçen ömrümün ayazında
solda bir gül karesi
en ince,en güzel hediyesiydin
zehrin balı,balın iç kaymağı
yorgun tüm organlarımın son sığınağıydın

kendine çıksan,bana kaçabilsen
veya bir işaretle gözlerime tutunsan
BÜTÜN VAHŞİ KÖPEKLER
SECDE EDERDİ seni sevdiğime,

ama kimse bize
aşkın neresinde olduğumuzu (bile) sormadı,

sen sustun
ben de artık geçsin istedim
başkalarının İLKYAZ'ısını! !

kabilem,soyekmeğim
-ki kovuldum ben uğruna çocuk!
indiğim dereler,kuru nehirler
kanyonu derin iklimler
jilet kıvamında yüzler
aşka çıkar yol bırakmayan endişeler
uykusuz kelimelerden kurduğum örgüt...

ama sen çocuk
en imkansı denizimdin
en imkansız kızım
en uzak sevgilimdin!

kabbeden kovulan bir günahkar
bir meccusi
lanetli geyiğindim!

secden de temizlenirim umudu
sen efendime kulluktan son tangomdu,

son'dun sevgili
yozlaşmış reçetelerimden önce
aşka son inançlı vuruşumdun!

not:bu şiirbazlık bana kalbiyle birlikte cümle sunan çocuk gülüşlerin seçkin efendisine ithaftır
14 temmuz 2005