Ağlıyorum sessizce
Duymasın kimse
Çocuk olmak istemiyorum gözyaşlarımla,
Anlamaz beni kimse.
Girin şu yüreğime.
Demek boşa konuşmuşuz o kadar kelimeyi,
Ben ağzımda boşa yuvarlamışım seni sevmeleri
Ama sen iyi becerdin, rüzgar gibi esmeleri,
Bak rüzgarından kaldı,ben topluyorum ardındaki kırık kelimeleri.
Neden bosa kopartıyosun takvimdeki sayfalarımı,
Aydınlanmaz sokakların dar köşelerinde
Elinde eskime bir kağıtla baslar her seye
Körelmiş bir kalem ve silgi nitelığindeki eli,
Kalbinin kapılarını açtı,sözcüklerin eri.
-Dil neden konuşsun gönül konuşurken-
Yazıyor,ama kim okuyor ki onu
Saklambaç oynuyorum adeta kendimle
İçimde birkaç adam
Hüzünlerim,kederlerim,düsüncelerim
Önce hüzünlerim yumdu duvara
Kederlerim ve düsüncelerim saklandı o an.
Mutluydular,bizi bulamıcak dediler,
Kalbimin sakin sakin attıgı zamanlardır,
Tutulmaz,yer bulmaz baska bir bedende,
Arada ufak hareketler sezsem de
Sonbahar ayları böyle geçer bende.
Yürüyorum sokaklarda sacım başım dağınık
Hayat...Sen bana neylersen eyle,
Söz verdim kendime.
Kara bulutlar yolla istersen,
Kus nefretini bana.
Söz verdim kendime.
Gözlerim buğulu bir camdan bakar gibi bakıyor,
Ben sonsuz ufkun penceresindeyim.
Sahile vuran karamsı dalgalar,
Güneşle beraber
Çekecek üstünden siyahları.
Üzülüyorum son saatlerimde seni andıgıma,
Kelimelerle ne alıp veremediğim var bilmiyorum,
Her defasında her harfi yan yana getiriyorum.
Bir düzen kurmak için
Köle gibi çalıstırıyorum,
Kırbaçlara vuruyorum
Sömürüyorum,asimile ediyorum
Biz insanlar ne acayipiz,
Bazen bir kus misalı havalarda,
Bazen deve kusu misali topraklarda,
Belli degildir bizim halimiz.
İnsanoğlu işte bu
Heyecanlar vardır...
Bilir misin yüreğinde tasır insan bunu,
Fakat birileri acımasızca göğsünden girip yüreğindeki heyecanı çeker alır,.
Heyecan kanatlıdır da
Sen geri gelmesi için kostursan da yakalayamazsın,
Uçup gitmiştir.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!