Kapımı çaldılar bir zaman,
Çiçekle, gülerek geldiler,
“İşin var mı, aşın var mı?” dediler,
Benden daha çok, kendilerini sevdiler.
Aman, dedim ben de içimden,
Kovsam mı, sustum,
Çocuklarım var, sustum,
Bekledim, belki bir gün gelirler diye.
O gitti, bu geldi,
O vaat etti, bu unuttu,
Ama benim kapım her seçimde
Bir çiçekle çalındı, sonra unutuldu.
Herkes konuşur, herkes vaat eder,
Ama ben yine buradayım,
Beni kimse hatırlamaz,
Ondan sonra kimse umurumda değil.
Çiçekler soldu, sözler uçtu,
Ne bir iş, ne bir aş,
Benim tek çiçeğim,
Çocuklarımın gülüşü kaldı geriye.
Bunu herkes bilir,
Her seçimde aynı hikâye,
Ama ben yine buradayım,
Dönüp bakmazken, birileri gülüyor hala
Kayıt Tarihi : 28.12.2024 22:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!