Şecere (rüya) Şiiri - Nevzat İncedere

Şeceresini yapıyordum gönül evimde biriktirdiklerimin.
Biri şuursuzca uyardı beni...!
Birçok gereksiz şey biriktirmişsin dedi farkına varmadan, gönlün çöp evine dönmüş
Ne diyor dedim bu densiz, yüksek sesle
Yüzüme baka kaldı öylece, kararlı bir tavırla çekti aldı kalemi defteri elimden
Sonra mavi bir kelebek çizdi, gönül sayfama masmavi
Tam elinden alıp sarılacaktım biriktirdiklerime sevgi ve muhabbetle
Tutu hızla savurdu sayfayı havaya, elleri titriyordu hırsından.
Ne kelebek yerindeydi ne de sevgiyle biriktirdiklerim
Uçup gitmişti hepsi, masmavi gök yüzüne baka kaldım.
Ne den kelebek dedim,
İnsanlar kelebek kadar masum değil dedi,
Hayretle yüzüne baktım,
Aslında kelebekte masum değil dedi.
Onlarda o hale gelinceye kadar barındıkları ağacın dalını yaprağını yerler dedi.
Ne den mavi dedim?
Mavi okyanusların yansımasıdır gök yüzünde ki balıklar
Oraya geçebilir miyim maksadı ile sıçrarlar su yüzeyine,
Oksijensiz kalmanın sarhoşluğu ile defalarca denerler,
Ne alakası var diye astım suratımı
Dik dik baktı yüzüme
İnsanlarda böyledir işte bu dünyanın rengine aldanıp hep iyi niyetle sevgi ile besleyip biriktirmenin sarhoşluğuna kaptırır kendini...
Balıkların su yüzeyinde kalamadıkları gibi senin bu dünyada kalıcı hiçbir şeyin yok hiçbir şey gördüğün gibi ve kalıcı değildir, dost dediklerinde kalmaz yanında
Ancak inancı, itikat ı, takvası kalır yanında insanların
Balıklar inançsız mı dedim,
Yine kızdı onlar emir olunanı yapmakla mükelleftir,
İnsanlara ise irade verilmiştir dedi.
Ben sustum hala anlamaya çalışıyorum,