Seçenek Şiiri - Deniz Boyluğ

Hiçbir şey söylemeden gitme! Yoksa
uyanır benimle tehlikeli kelimeler, ayağa
kalkar, saldırgan kötürüm ruh
sabırsızlanır alnından öpmek için çocuk mermiler
hiçbir zaman ‘şimdi gitme’ diyemezdim
her insan zaman, zaman gitmiştir
mesela çoğu ayrılık trajiktir, tedarikli gelir randevusuna
yanında öz evlatları;
bir adet jilet ve hüzün bir miktar alkol ve gözyaşı
ergenliğe yeni girmiş acılara tahammül edemez, insan
kendi tahakkümü altındadır ayrılınca, kaybolunca
kendini arayan katili bulunca ve vurunca bakışlarıyla
sevdiğini
usta bir katildir sevgili biraz acemi
inan çok istedim! Sen yokken, senin
isminin ortasında ki ‘L’ harfinden darağacı yapmayı
bütün ünlü, ünsüz harfleri tek, tek asmayı
ne çok istedim senin ben
bilinçaltındaki yatılı yurtlarında kalmayı
yalınayak koşmayı yorulana kadar koşmayı
yorulup, yorulup uyumayı
uykumun yurttan kaçtığı gecelerde sabahlamayı
sabahlara kadar içmeyi, içip, içip sızmayı…
istekten öteye gitmedi bütün bunlar
varsaydıklarımı, zırvaladıklarımı şimdi kim anlar?
mecali kalmadı artık kelimelerin peşinsıra koşmaktan
sen şimdi hiçbir şey söylemeden gidince
kafatasıma kafa attı pasaklı paslı neşter
çığlık çığlığa çıldırdı dişi martılar
fotoğraftaki denizlerde yüzemezdim, biliyorum
senin resminde boğuldum sadece ben.

Ölüm gelirse ben giderim.

Yeter ki ‘sen gitme’ diyebilmekti, ölmek
hiçbir şey bırakmadan gitme!
Oysa,
gökyüzünün altında insan yeryüzünün altında cesettir
yalnızlık iki seçenek, gözünü kapat, hadi!
Bir de sen seç!