kamburun göge, gözlerin toprağa bakıyor
ruhundan beyaz yaprağa sarılıyorsa bedenin
ve susmuşsun,kapatmışsın gözlerini
ağlatıyorsa her doğru bildiğin seni
yoktur nedenin.
Tehirler... sonsuzluğu alkış tutar
bir gözü kan çanağı, bir gözü kömür
ayakları sırtında, cüssesi toprakta sürünür
kaybolur yıllar.
hayaller.
ömür...
gül bahcelerinde çiçek toplar ellerin
ne ufuk var.. nede uzaklarda fenerin
sadece rüya da secdeye kapanır nefsin
zannedrersin bitmeyecek nefesin
hiç ölmeyeçeksin...
son nefesin gelmiş dürülür defterin
keyif yok, ağlasın kaderin.
sen dökül, ben sökükleri dikerim....
çıkmıyor artık sesin
sen
kimsin...
Kayıt Tarihi : 10.9.2012 15:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!