Secdede Öpeyim Şiiri - Yahya Aygün

Can kuşum kafeste feryat edip durur,
Sensiz doğan her gün bana hançer olur.
Fırtınaya aşık olmuş deniz gibi şu gönül,
Kendini hasret kıyılarına vurur da vurur.

Güllerin efendisi Sen ne güzel misafirsin,
Medine’nin bağrında ebede dinlenirsin.
Bilal seni günde beş defa haykırdığında,
Seslensem... ,bana da ses verir misin?

Geliversen, yine imam olsan bizlere.
Birlikte yükselsek yine, Seninle göklere.
Seccaden ben olayım, ayağının altında,
Secde de öpeyim, görünmeden kimselere.

Bu gönül söz dinlemiyor Efendim!
Sensiz dünya bana mezar Efendim!
Senin aşkınla bu fani bir gün ölünce,
Kabrini gülistana çevirir misin Efendim?

Dünya cennet olsa ne olur ki,
Açan Sen değilsen bahçesindeki.
Başı açık, yalınayak kalsam ne gam,
Nur, Sen olduktan sonra, gözlerimdeki.