Secdede Bir Işık Şiiri - Yunus Bingöl

Gül oldum secdede
Güllerim her gün daha bir güzel açtı secdede
Bakışlarım gül’lendi
Ömrüm gül bahçesine döndü

Ayırma bizi rahmetinden
Secdenden
Rahmetini
Işığını güllerle donat
Gül serpiştir içimizin taze
Ve ölü hücrelerinin her bir zerresine

Allahım bu ne ihtişamlı
Güzel
Ve cesaretli
Ve de soylu bir ışıktır ki, peşinden koşuyorum yalınayak
Ve pervasızca

Dünya denilen kör, topal kuyulara düşüyorum
Süleyman(as) misali cinlerimi yolluyorum ışığın kalbine
Işıklar, bakışlarıma
Alnıma
Secdeme tohum gibi ekiliyor
Işıkta bir ömür huzuru yudumluyorum
Gönül kadehime ışık düşüyor
Gönül kadehimde ışık dile geliyor
Rahmani bir kalemin lütfuyla ışığa köle oluyorum
Köleliğimin en mesut yıllarını ışıkta buluyorum

Çoğalan harflerimle
Devrik cümlelerimle teslim oluyorum ışığa
Işığın kalbine yürüyorum ayak parmaklarımın ucuyla
Işığın kalbi sıcacık
Ve şefkatli
Bir anne şefkatinden
Bir anne özleminden daha bir özlemli

Işığın kalbi gül döküyor ellerime
Işığın kalbi yakamoz oluyor bakışlarımda
Işığın teninde gülleniyor, utangaçlığım

Hıçkırıklarım boğazımda düğümleniyor secdede
Hıçkırıklarım, gül oluyor
Ve gül kokuyor secdede
Sanki gül suyu damıtılıyor kalbime
Sanki gül suyu içiyor
Ve gül suyuyla yıkanıyor kalbim

Bir gül, yüzümün uysal
Ve kristalleşen alafranga yanına yaslanıyor
Yüzüm güllerle kefenleniyor
Bir gül,yanaklarımdan süzülen gözyaşlarımı içiyor
Gözyaşlarım güllerle bezeniyor

Seccademi çöllere serdim
Kavurucu
Yırtıcı
Ve de esrarengiz bir rüzgâr esip, seccademe gülleri savurdu
Seccadem gül’lendi
Seccadem gül’lerdi