Seccadem Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Bir gece daha düştü içime,
Yıldızlar sustu,
Ben konuştum.

Seccadem seriliydi
Yalnızlığımın tam ortasında.
Ne bir halıydı o,
Ne bir kumaş —
Bir sır taşıyıcısıydı,
Bir iç göç haritası.

Alnım değdi toprağa,
Ama kalbim göğe yürüdü.
Her secde,
Bir yükten arınma değil —
Bir aşka varıştı.

Gözlerim kapalıydı,
Ama içimde bir ışık yanıyordu.
O ışık, Ne kandildi ne ay —
Senin sessizliğinden doğan
Bir ilhamdı.

Seccadem,
Bir gül gibi açıldı her duada.
Ve ben,
O gülün kıvrımında
Kendimi buldum yeniden.