sevincimi suya bırakıverdim
eridi
kederimi ağaç dallarına astım
kurumadı
yağmur renkleriyle ağladığımı bilirim
ben de çocuktum
benim de elme ağaçlarından düştüğüm oldu
bir uçurtmanın ipine bağlıyken sevinçlerim
camlardan giren soğuk çocukluğumda başkaydı
susuz kalmış gülün kara yazıtı
yangını dinmiyor şakayık sokaklarının
sağır bir bulut adını heceliyor
papatya kırlarında
gözlerimize daha ışımadı gün
kanatları yolunmuşken ebem kuşağının
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!