Seni hiç yalnızlığın korkusu sardımı
Dalıp gidince sonsuzluğun karanlığında
Yırttımı içinden kopan çığlığın kamçısı
Diken,diken deşip yüreğini derinde.
Canın yandımı hiç kıpkırmızı...
Çaresizliğin koruyla cayırr,cayır
Erittimi düşlerini,dünlerini.
Buharlaşıp kaybolan bugünlerini.
Seni boğdularmı dertler basıp gırtlağına.
Teninden boncuk boncuk,
Gözünden ılık ılık.
Taşırdılarmı sabır selini.
O zaman...Gel dostum,uzat ona elini.
Yakala sonsuzluğun,nur yüklü trenini.
Ya sevdiklerim..! Diyorsan acılarla devamet.
Yada; Sonkez gülümse,yakala ecelini.
Haziran 96
Zafer GürayçaKayıt Tarihi : 24.1.2007 13:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zafer Gürayça](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/01/24/sec-dunyani.jpg)
dertler sizden - hüzünler yüreğinizden uzak olsun...
saygı ve selamlarımla...
TÜM YORUMLAR (2)