Şebnemin Düştüğü Vakit Şiiri - Yunus Yaşar

ŞEBNEMİN DÜŞTÜĞÜ VAKİT

- Günlük tutan delilerin
dikkatine -

7 Nisan 2008, PAZARTESİ
yerinde yoktu deniz. yatağında bir çöl yürek
aşkla taşıp basıyordu meseller çanağını. yan
yatmış çöküyordu dibe düş mezatları. silindi
pedal sesler. bir harlı kapı kaldı eksik yöne
açılan. çook uzağa düşmüş o k/arlı ev bir de...

bir de saba kuşu. kanadında is ve alev topu
'' her durakta bir gözyaşım kaldı '' demiştiniz ya
yürüyor tutunarak. peşin sıra bir de ben. canı
bir elinde, öbüründe can evi. şebnemin düştüğü
vakit.

13 Mayıs 2008, SALI
yaşanılanı anlatmıyordu yazılan tarih. ölümün
ilk mucidi tanrıların kıymıklarıydı, tutuşturul-
mak üzere sürülen aşkın altına.

bu yüzdendir; uçmaya hazır suyu savuran kül...

18 Haziran 2008, ÇARŞAMBA
iyi baktınızı mı çocuğun yaptığı resme?

huzur arayan hayaletler gibiydi rüzgârın önünde
sürünen yaprak.

ağacın gövdesini sorgulayan zaman: aylak
bir ağaçkakan.

24 Temmuz 2008, PERŞEMBE
gözdiliyle yaptığınız o içten sunu:

bir kadının memesinden taşan baldıran
ve adımın geçtiği bütün sözcüklerin sonu
buzul sessizlik.

29 Ağustos 2008, CUMA
işi bitince sıvışıp giden kadınlar gibiydi
belediyeler:

yarım kalmış aşklar kurumu aracılığıyla dağıtıyordu
vaatlerini.

27 Eylül 2008, CUMARTESİ
ayrılığa ayrılmış zamanların tümü kamulaştırılmalı:

bilinmeyen bir adanın kıyısına alınmalı/ sevişmeler
müzayedesi.

krizi bahane etmesin hayat...

26 Ekim 2008, PAZAR
yüz' ölçümünden düşülmeli/ kadın eli değmemiş tüm
seramik dudaklar

azaltmıyorsa acıları...

Yunus Yaşar