En çok, sana bakmayı özledim sevgilim
En çok bana bakmanı özledim
Gözlerindeki yaşamı ve
Gözlerin bana değerken hissettiklerimi özledim
Saçların saçlarıma karışmıştı bir gün ve
Ben o gün bir çağ atladım
Yalnızlığı giyiyorum üstüme yavaş yavaş
Gün geçtikçe tam oturmaya başlıyor bedenime
Yabancılık da çekmiyorum artık
Alışıp her gün giydiğim kıyafetim oluyor
Kurtulmaya çalışıyorum
İnancım bedenime büyük gelmeye başlıyor bu sefer de
Bir görsem seni
Gözlerini
ve gözlerindeki beni
Bir duysam sesini
Sesindeki sevgiyi
ve aşka daveti
Hayat bazen anların vazgeçilmezliği
Bazen vazgeçmenin ta kendisi
Hayat hem yaşamayı istemek
Hem de her gün ölüm arzusuyla can çekişmek
Hayat sevmek
ama
Eskiden senin adındı, beklemek
Özlemek, sevinmek ve üzülmek
Artık anladım
Ne senden bir haber gelecek
Ne de ben beklemenin anlamını hatırlayacağım
Şimdi unutmak senin adın
Saçları kocaman denizlerin dalgalarına meydan okuyor
Gözleri gecenin içinden gelmiş
Dudakları pembenin bin türlü hali
Burnu santimlerle çizilmiş bir resim
Sesi bir çocuktan bile naif
Bakışları dünyanın bütün saflığını taşır
Ben bir kız çocuğuyum
İçime sığdırdığım kadar umudum
Hayallerim vardı unuttum
Bir adamın peşinden
Hizmet yolunu tuttum
Bir kadındım bir çocuktum
Şaheserim dünyanın üzerine oturmuş
Yalvarırcasına bakıyorlar
Gözlerine mi?
Hayır hayır
Gözlerine bakamazlar
Korkudan titreyerek eğildiler
Bazen İsmet Özel'in şiirleri gibiyim
Siyasi, karışık ve anlamsız
Anlamsız dediysem de bana anlamsız
Ben ne anlarım siyasetten, karışık cümlelerden
Ama anlayana bir devrimdir İsmet Özel'in yazdığı bu şiirler
Bazen Özdemir Asaf'ın şiirleri gibiyim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!