Şebnem Şiiri - Fettah Bayir 2

Gül ve diken.....

Nilin sevdasıdır tüm özlemim
Oysa düne ait ne varsa beklediğim
Bakamadım sana doyasıya gül yüzlüm
Adım atacak hal yok bende

Altın ve kadın.......

Kıyamam dönüp bir kez bakmaya
Yusuf olup seni dipsiz kuyulara atmaya
Parmaklarını kessende gül yüzlüm
Yarın bütün hesabı solurulur bende

Zaman ve mekan......

Nedir seni bu denli derinlere sürükleyen
Elbet bir gün deve geçecek İğnenin deliğinden
Ne olur o vakit yaklaşmadan göreyim gül yüzlüm
O gün gelirse çaresiz kalacağız sende ,bende

Düşünce ve ölüm......

Akılsızlığımın yükünü kaderime yüklerken
Kimi zaman yardan, kimi zaman gönülden,
Dert yandım bunca zaman be gül yüzlüm
Kaçamam günü gelince zuhur bulur bende

Ana ve baba.........

Bir annenin kaybının hüznü kaplamışken
Yüreğimde seni koyacak yer bulamazken
Hasretine yandım durdum be gül yüzlüm
Neyleyeyim hak vaki bulmuşken bende

Gül ve bülbül.......

Her yanı bir bahar mevsimi kaplamışken
Bülbüller neşe içinde bir sevinç yaşarken
Neyin hüznü bu yüreğimde ki be gül yüzlüm
Ben sensem kimdir, söyle ne olursun bu bende

Toprak ve yağmur ......

Bir su damlası değilmi ana rahmine düşen
Bir tomurcuk gibi toprakda bereketlenen
Şebnemler düşmeden toprağa gül yüzlüm
Ah görsem, şebnemin olmaya mecal yok bende

Zeytin ve incir...

Ne mübarek şeyler sanki bir paçasınız cennetten
Ne mübarek seyler ki o gözlerin zeytin renginden
İncir tadındasın ah bir öpebilsem seni gül yüzlüm
Bir yemin gibi,bir vefa gibi zuhur bulursun bende

Adem ve havva....

Bir çift elma gibi düşerken cennetten
Çıkıp geldiniz bir ihtiyarın hikayesinden
Düşlerime saklanan bir peri gibisin gül yüzlüm
İblise karşı tüm dermanlar bilirim bende