Şebingülü Şiiri - Nihat Malkoç

Rengini almışsın şehit kanından
Gönül bahçemizde aç Şebingülü! ...
Dikenler bezdirir seni canından
Uzak dur nefretten, kaç Şebingülü! ...

Birbirinden güzel pembesi, alı
Yaprağından alır arılar balı
Kovanına koşar, terk eder dalı
Kokunu cömertçe saç Şebingülü! ...

Güzellik katarsın bahçeye, bağa
Mânâ bahşedersin kara toprağa
Peygamber kokusu siner yaprağa
Âşığın başında taç Şebingülü! ...

Senden uzaklarda, bu hasret yeter
Ayrılık acısı ölümden beter
Konar da dalına, bülbüller öter
Sevda için serden geç Şebingülü! ...

Dünyaya bakarsın âşık gözüyle
Şen olur gönüller sevda sözüyle
Kalbe nazar eyler o gül yüzüyle
Sıla mı, gurbet mi; seç Şebingülü! ...

Tipide, boranda rengin solmasın
Gayri hoyrat eller seni yolmasın
O şehla gözlerin yaşla dolmasın
Aşkın badesini iç Şebingülü! ...

Burcu burcu kokar Şebin gülleri
Âşığa ne söyler sazın telleri? ...
Gayri yurt eyledik yaban elleri
Gurbetten sılaya göç Şebingülü! ...

Renginle silinir bahtın karası
Senle iyileşir yürek yarası
Kokundan düşülür aşkın darası
Aşkın kanadıyla uç Şebingülü! ...

Diken kan ağlarken, gül güledursun
Nefret nâr’a yansın, aşk dile dursun
Aşk derdiyle hoşem, koy çile dursun
Seveni sevmemek, suç Şebingülü! ...