Sebil Şiiri - Kadir Ünlü

Benim
Kâbem insandır,imanım sevgi
Vicdandır felsefem,yegâne servetim
Çekilse denizler,dağlar yıkılsa
Kurumaz sevgi Çeşme’m
Sevinirim sevincine,düşmanım da olsa
Farketmez kim olduğu
Yeter ki insan olsun
İster yakınım,ister yabancı
İster yolcu olsun,isterse hancı
Gelsin
Yeter ki susuz gitmesin
Suyum azizdir,kana kana içsin
Kesilmez suyu çeşmemin
Mevlevidir ruhum,kaynağı derindir
Yufkadır yüreğim,gönlüm sebildir
Önce
Çocuklar,hastalar,ihtiyarlar içsin
Sonra yüreği yanık aşıklar
Kurumaz bağrımın şifalı suyu
Kırsa da kurmasını zalimin birileri
Boş çevirmez uzanan eli
İçsin börtü böcek kuşlar hayvanlar
Kesilmez suyu gönül çeşmemin
İçsin börtü böcek,kuşlar hayvanlar
Mevlevidir ruhum,kaynağı derindir
Yufkadır yüreğim,gönlüm sebildir