Gönül seyretti dünyayı, yaktı vicdanı.
Baktı ki gam gamsız, dünya bitmeyen dünya!
Gönül yıktı viranı, yumruk yumruk canı.
Baktı ki kin sağır, rüya doğmayan rüya!
Büyüdük birer birer, eksildik yuvadan.
Kimimiz kim oldu, kimi kimse bilmeden.
Arar durur bir gayret, elinde mum hancı.
Evlat sebil oldu, soyu sopu yabancı!
18.08.2021/22.40
Bandırma
Kayıt Tarihi : 18.8.2021 23:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kamil Çağlar](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/08/18/sebil-10.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!