Kışlar hep aynıdır bu şehirde.
Ne karı kara benzer,
Ne de yağmuru yağmur.
Çamur değil hüzün sıçrar eteklerime.
Acıdır ayazı,
Çarpınca yanaklarıma, dudaklarıma,
İlk kez öpülmüş gibi kızarırım.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
