Sebepsizce Şiiri - Zeynep Nilgün Gökçeöz

Sebebi yok
Bir sarıl, bir sarıl bana…,
Nasıl şaşıracak hasretler sabahta
Nasıl çırpınacak sıcaklığım avuçlarında
Kokum, çocukluk düşü gibi sinecek yüreğine
Başka ülkelerden doğacağım gözlerine
Kirpiklerinden sarkan ışık gibi
Alacaları tutuşturacağım yüzünde
Soluğunda tütecek sevgim.

Dokun,
Haydi dokun bana
İçimdeki karanfiller parmaklarında açsın
Özgür dağlarımdan topla tutkularımı
Gölgende sırlarımı büyüt
Sığınaklarımda döllenmesin hasretler
Alnımdaki sevginin yazgısıyla
Yeminim olsun kavgamdaki umut
Acılar yakışmaz yaralarıma
Ölümsüzlük bahane değil
Arama kendini söz yorgunu dilimde
Yüreğim senin için son durak.

Dinle
Dinle beni gözlerime bakarak
Sıradan imgeler değil benimkisi
Namluya sürülmüş bir yüreğin sesi.
İçimden geçen kırk heceli yansımalar
Yüzme bilmeyen çırpınışlar
Ve kollarımın arasında koca bir deniz
Her dalga tutuşmuş sözlerim
Gökyüzü saçlarımın arasındaki rüzgar
Yakamozlar ise zulamda biriktirdiğim sen.
Şimdi başını kaldır ve bana bak
Ferman dinlemez sevdamın uyanma vakti….

Yasla yüreğini
Sevdamın şifreli isyanlarına
Şefkat nerede diye arama, sokul
Nefesim yüzüne değsin.
Dudaklarında okşa gecenin hecelerini
Bir suçluyu arar gibi ara ezberimdeki sevgiyi
Hiç yaşanmamışları yaşamayı
Ve yeniden var olmaları anlat bana
Uyut sevdalı kalbimi
Kuyruklu yıldızlar geçsin
Kirpiklerimden birer birer
Düşlerime sinen ayışığını
Sakla yüzümdeki tebessümlere
Sebepsizce
Yasaklı şarkılarınla
Yorgun şehirlere aldırmadan
Geceni aç bana
İzin ver ellerini yazayım,
Temelli seveyim seni…