Sebepsiz Yorgun Gönlüm Şiiri - Muhammed ...

Sebepsiz yorgun gönlüm, ne zaman bu hüzün düşer üzerime,
Bilinmez bir ağırlık sarmış bedenimi, karanlık bulutlar çökmüş etrafıma.
İçimde bir boşluk var, derin bir sessizlik, anlamsız bir yorgunluk,
Bir arayışın içinde kaybolmuşum, sebepsizce yorulmuşum.

Gözyaşları sel olur, sessizce süzülür yanaklarımdan,
Hüzün dolu bir melodi çalar ruhumun derinliklerinde.
Kalbimdeki yorgunluk bir yük gibi, sırtımı büküyor,
Düşüncelerim dalgalar gibi kıyılarıma vuruyor.

Ne zaman bu yorgunluk bitecek, bilmiyorum,
Belki bir an gelir, içimdeki sis dağılır, güneş yüzünü gösterir.
Sebepsizce yorulmuş kalbim yeniden umutla dolar,
Hayatın akışına kendimi bırakırım, yorgunluğumu geride bırakırım.

Sebepsiz yorgun gönlüm, belki de ruhumun derinliklerinde bir sancı var,
Kendime yabancılaşmışım, kaybolmuşum karmaşık duyguların içinde.
Ama bilirim, her yorgunluğun sonu vardır, her karanlık bir gün aydınlanır,
Sebepsizce yorulan gönlüm, yeniden umutla nefes alır, hayata sarılır.

Sebepsiz yorgun gönlüm, belki biraz zaman ve sabır gerektirir,
Kendime yeniden buluşum, içsel bir yolculukla olur.
Yorgunluğun üstesinden gelir, sebepleri aramadan dinlerim kalbimi,
Ve hayatın güzellikleriyle, sevgiyle, umutla yeniden canlanırım.

Sebepsiz yorgun gönlüm, bir gün dinlenecek, yeniden coşacak,
Hayatın renkleriyle dolacak, huzur ve mutlulukla sarılacak.
Sebepsiz yorgunluklar geçicidir, kalbin gücü sonsuzdur,
Ve sebepsiz yorgun gönlüm, sen de yeniden hayata doğru yol alırsın.