umutsuzluğa yürüdüğüm en karanlık gecenin sabahında çıktın karşıma,
sensizlikten ölmeme ramak kala doğdun üzerime,
zifiriliğimi aydıtlattın gözlerinin cennet ışıltısıyla,
bedenimi ısıttın teninin o buğday sarılığıyla..
acılardan sıyırıp getirdim kendimi sana,
umutsuz ve yitik sevdalardan koparak..




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta