Sebepsiz Şiiri - Zemzirk Rasim Turgar

Karanlık gecenin sabahındaydı savaş
Hiçbir evde kalmamıştı aş
Askerler ilerliyordu yavaş yavaş
Atıldı biri gür sesiyle “naş”!

Atıldılar güvercinlerin içine
Hiç biri anlam vermemişti
Naş diyen kişinin sesine
Her halde ters esiyordu rüzgâr

Her evden bir ses
Aman havar havar!
Hani kucağımdaki yar
Az önce buradaydı barbarlar

Dünya Süleyman’a kalmadı
Sana mı kalacak
Nehirlerimizde yine mi kan akacak
Bir kalp kalmış o da sadece birlik içinde atacak

Arka bahçemde kalmıştı bir gül
Kim diyecekti ki bir gün gelecek
O gül olacak bana zülüm
Yanımda bir ses “güm”!

Hayal meyal arkada bir ses
Bende kalan tek şey taze bir nefes
Biri göğsüme vuruyor
O sırada arkada gelenler kuduruyor
Aman Allah’ım yine mi gök gürlüyor
Geldi bağrıma vurandan bir ses
Hayat arkadaşım ölüyor.

Oy bahçem gülistanım
Üstümde ağlıyor bir hanım
Artık acımıyor hiçbir yanım
Kim diyeceki ki
Akacak yârimin elinde son kanım