Sebepsiz Şiiri - Haldun Uras

Yağmur çiseliyordu.
İri iri baktın.
“Ayrılmamız gerekiyor” dedin.
Sordum, sebebini söylemedin.
Gözlerin dolu dolu.
Uzun kirpiklerin sanki ıslak.
Belki gözyaşı, belki yağmur damlası.
Bilmiyorum…
Ama gözyaşı olsun, dilerim.
O zaman bir ümidim olur.
Varsın damla kadar olsun yeter.
Giderken öylece arkandan baktım.
Geride kırık dökük hayaller ve,
Cevabı bilinmez sorular bıraktın.
Neden güzel şeyler kısa sürer?
Kaybolan hatıralar nereye gider?
Keşke her hatıra bir şiir olsa.
Dilden dile yayılan,
Solup giden bir yaşamla unutulmayan.

Hava dolu, yağmur boşandı.
Tıpkı gözlerimdeki sağanak gibi.
Yağmur unutulur gider, ama...
Kalbimde derinde bir yerde,
Buruk bir hüzün hep kalacak.
Zaman akıp giderken sonsuza,
Mutluluğu arayacağım umutsuzca.

Yağmurlu günlerde,
Dalgın dalgın uzaklarda gözlerim.
Hep gidişini hatırlayacağım.
Öylece sebepsiz...
Ve soracaklar neden ağladığımı.
Onlara diyeceğim ki,
Bilmiyorum... sebepsiz.

Uzaklardan bir piyano sesinde,
“Ella” söylüyor olacak.
“As Time Goes By”
O şimdi bana senden yakın dersem.
Senden aldığım damlayı iade etsem.
Sebebini söyler misin? .