Sebepli Göç Şiiri - Tolga İnan

Dizlerimin çözülmüş bağlarına basa basa yürüyorum..
Ruhum ardıma yıkılmış beni bırak git dercesine..
Zihnim mantıksızlıkları seviyor ihanet derecesinde,
Ben bana kalmadım..
Kendimi terk edişimi izliyorum..

Omurgamda yaslandığım kirişlerin soğuğu..
Bir durak dahi olsa uyumak istiyorum.
Duymak istiyorum, ozanlardan yok oluşu..
Kalbim sevse dahi dipsiz benimliğini..
Vadedilmiş sularda boğulmaya gidiyorum..

Ölüm, omuzlarımı sıkıyor, sırtımda elleri..
Söyledikleri güç veriyor beni sırtlayan yollara..
Yoruldukça değiştiriyoruz rolleri,
Bazı zaman ben yolda yürüyorum..
Bazı anlar yollar tepiyor bedenimi.

Uykusuz gecelerimi miras ettim kabuslara,
Aydınlığın huzuru taşıyor damarlarımdan.
Günler günleri lanetlerle kovalıyor ardım sıra,
Onlarda göç ediyor terk edilmiş diyarımdan..
Ne kadar olmasalar da vakıf olduğum sırra.

Artık lazım olan tek şey geride kalan mataram,
Birkaç katre su ve bir kuru ekmek..
Yemek, nefsimi öldüren tombul kahraman..
Dönüşüm yok, dönüşüm var..
Aradığım haz.. İntikam...