Sebep oldun Şiiri - Hüseyin İbiş

SEBEP OLDUN
Sebep oldun yüreğimde gerçek dostlukların yer bulmasına,
Su misali akan göz yaşlarımın kuruyup son bulmasına,
Unuttuğum güzelliklerin yeniden hayatımda çiçek olup açmasına,
Bir tek gülüşünle hayatın yaşamaya değer olduğunu hatırlattın.

Elimden alınan mutlulukların beni yeniden bulmasına,
Dünyamın karanlıklarla vedalaşmasına,
Kalp kapımın kim olduğumu unutturan acılara kapanmasına,
İçime bir ömür beklediğim sevgi selini akıttın.

İhanetle açılan yaraların kabuk bağlamasına,
Beni hüzünle tanıştıran huzursuzlukların son bulmasına,
Işığa hasret kalan dünyamın aydınlıklarla tanışmasına,
Önümdeki engelleri kaldırıp yürümek istediğim mutluluk yollarını açtın.

Kurduğum küçücük dünyamın susuzluğunun son bulmasına,
Kalbimi esir alan karamsarlıkların yerini yıkılmayan ümitlerin almasına,
İhanetin açtığı kapanmayacağına inandığım yaraların kapanmasına,
Yeniden hayata başlayabilmem için çektiğim acıları içimden söküp attın.

Gözlerimin aradığı umut dolu bakışlara yeniden kavuşmasına,
Bakışlarımın huzuru getiren sabah güneşi ile ayrılmamak üzere buluşmasına,
Duygularımın bir nefes misali gök yüzü ile konuşmasına,
Döktüğüm göz yaşlarını kuruttun bana ben olduğumu yeniden hatırlattın.