Sebep mi var? Şiiri - Cafer Yılmaz

Sürgüne yollanmış kalemle kağıt.
Yüreğimde sanki bin yıllık ağıt.
Şimdi olabildiğince kendini dağıt.
Toplamaya sebep yazacak mı var?

Mevsimin geçmiş, çürümüş meyven.
Boşalmış cebin, dökülmüş heyben.
Bunca yıldan sonra gülemediysen,
Gülmeye sebep yazacak mı var?

Yüreğin diline kilit vurmuşsan,
Korkulu geceye yoldaş olmuşsan,
Bilinmez yüreğe hüküm giymişsen,
Firara sebep yazacak mı var?

Acılardır insanı insan yapan.
İnan bol olur dost, gülmeye kalksan.
Bunu hala bu yaşta anlamadıysan,
Kalmaya sebep yazacak mı var?

Mevsimin şaşırmış, geç açmış gonca.
Sararmış gül benzi, bükük boyunca.
Hazanın göz yaşı güle vurunca,
Bahara sebep yazacak mı var?

Ne gece bırakır ne sabah gelir.
Zifir yalnızlıkta bir beden erir.
Yılların sorgusu yağmur gibidir.
Cevaba sebep yazacak mı var?

Kör kuyudan beterdir, boş bir yürek.
Yankı yapmaz acı, atsan da tek tek...
Her basamakta oturup, çökerek,
Soluğa sebep yazacak mı var?

Bulutlara taş attım, döndü sere.
Kuzgun gibi çökmüş inmez ki yere.
Kan akıyor, her yanım yara bere.
Merheme sebep yazacak mı var?

İki kaş arası, kısadır hayat.
Dostluklar kokuşmuş, sevgiler bayat.
Beşlikten geçer... aşklar; arsız... hoyrat...
Yüreğe sebep yazacak mı var?

İsyandasın... ne edersen kendine.
Sabrın taşar, omuz vurur bendine.
Sen uslu ol...! boyun eğ efendine(!)
İsyana sebep yazacak mı var?

14/08/2007