Sebep Şiiri - Sinan Aydoğan

Bahçenin en güzel gülleri avuçlarımdayken
Her birini gülüşüne kurban etmedim mi?
O güller ki;
Kimi kanımın kimi umudumun rengiydi
Şimdi böyle vicdansız olmana sebep ne a yârim
Seni lalezarın ortasında
Tüm çiçekleri kıskandıracak kadar sevmedim mi?
Senin gibi kokmuyorlar diye
Hepsini ayaklarımın altında ezmedim mi?
Şimdi böyle vefasız olmana sebep ne a yârim

Yürüdüğün yolda önüne çıktılar diye
Çakıl taşlarını denize atmadım mı?
Senin geceni aydınlatmıyorlar diye
Bütün yıldızlara savaş açmadım mı?
O yıldızlar üzerine düşmesin diye
Sen uyurken ben sabahlamadım mı?
Şimdi böyle hayırsız olmana sebep ne a yârim

Geçer günler bir bir ardı sıra bakarsın
Saçlarına ellerimi değil özlemimi takarsın
Kül olursun gecelerde benden beter yanarsın
Sen yanma diye ben ateşlere sarılmadım mı?
Sana nazar eden herkese darılmadım mı?
Sen uyanmadan güneş doğmasın
Sen gözlerini açmadan sabah olmasın diye
Yere göğe ferman salmadım mı?
Şimdi beni sensiz bırakmana sebep ne a yârim