Sebebsiz ağlamadım Şiiri - Meryem Aslan

Sen bilmezsin
Bu şehrin sokaklarını
Karanlığa çivilenmiştir lambaları
Yaralı sevdanın adımları çiğner kaldırımlarını
Mahkum gözlerin esir düşleri gibi
Soğuk, paramparça taşlarını
Ve hayat dengesini kaybedip düştüğünde
Gazete sayfalarıyla örtülen ölümleri,
Umutları, sevgileri, sırlarını...

Sen bilmezsin
Bu şehrin sokaklarında
Sevincin özgür salınıp
Acıların düzen kurduğu evlerinde
Yalnızlığın nefesine kapanmayan pencereleri
Çıplak kederin sesine gıcırdayan kapıları
Çare arar burada düşünce beyni
Sıvası dökük duvarlara çarpa çarpa
Yokluk kavgası bitmeden yeniden başlar
Yarına sağırlaşan umutların çığlığı oysa
Boğazımda güneşin dilleri

Sen bilmezsin
Ben bu şehrin sokaklarında
Sana hasret sancılarıyla yürüdüğümü
Yokluğuna yanan lambaları taşa tutup
Sevdasına tutsak şarkılar söylediğimi
Kaderin darağacına asılmışlığımı
Bilmezsin intihar sevdam
Ben bu şehrin sokaklarında
Sebebsiz ağlamadım
Yangınlarını söndüremediğim sensizliğime