Sebebsiz Şiiri - Fatih Yazıcı

Çok ötelerden gelen bu sızı ne kadar da tanıdık.
Herşey gibi çocukluğum geliyor aklıma yüzüne baktıkça,
ve yabanıl ellerim dolaşırken kentli saçlarında,
ağlaman ve ağlamam sebebsiz uzaktaki yarim...
Korkunç bir dönüşüm yaşıyorum bütün iliklerimde,
belki haberin yok yaşadıklarımdan,
ama her saatimi sıyırırken gününden,
ellerim,kollarım ve incitilmemesi gereken yüreğim kanıyor,
sıcak ağustos akşamlarında...
Besbelli sebebsiz yaşamışım bunca zaman,
ürkek,kaçkın evime bir hırsız gibi girip çıkmışım senin yüzünden.
Senin yüzünden küskünlüğüm eskttiğim yüzüme karşı...
Keşke durmasaydım ölece karşında,gidebilseydim ve ölebilseydim bir kuş sessizliğinde...Ve tekrar dirilebilseydim sebebsiz bir şekilde,bütün çocukların günlerine...