Sebebim var Şiiri - Birkan Demirci

Söz verdin,
ama sözün rüzgârla savruldu,
bir yaprak gibi düştü toprağa,
tutmaya tenezzül etmedin.

Göz göze geldik bir vakit,
bakışların soğuk, ellerin boş.
Ne sevdan sahiciydi,
ne de vefan.

Namertsin.
Dost dedim, sır verdim,
sırtımdaki bıçağın izini
ancak karanlıkta fark ettim.

Adını anmam bir daha,
unuturum demiyorum,
ama unutur gibi yaparım.
Zira namertten beklenen,
yine namertliktir.

Sen yoluna git şimdi,
arkanda yıkılanı bilmeden.
Benim her düştüğüm yerden
kalkmak için bir sebebim var.