Sebebim Sensin 'Ankara' Şiiri - Gülsen Y ...

Hey Ankara!
Hey koca Ankara!
Sen misin sebebi
Düştüğüm bu tuzağa Ankara?

Senin yağmurlarında ıslandım
Aşk yağmurlarını sen yağdırdın başıma sırılsıklam Ankara.

Senin sokaklarında karşılaştım onunla
Her kaybettiğimde senin sokaklarında aradım onu soluk soluğa.

Senin bir akşamında, aşık oldum ona
Senin bir Mart akşamında
Seni istiyorum gel yanıma dedi bir çırpıda
Sen de duydun, sen de duydun değil mi Ankara?

Kaç kez kahroldum hıçkıra hıçkıra sessiz ağlamalarda
Kaç gecelerinde sabahladım Ankara
Uykular haram oldu göz kapaklarıma.

Kaç gecelerinde ağladım,
Göz yaşlarımı sile sile yastığıma.
İşte bir sabahın altısı daha
Kim bilir kaçıncı bu sabah
Uykuların haram olduğu bana
Ben sayamadım, sen saydın mı Ankara?

Kaç Hıdırellez akşamında
Dileğimi yazıp gömdüm o kırmızı gül ağacının altına
Nasıl da dualar ettim, yüreğim parçalanırcasına
Kavuştur onu bana diye
Sen de duydun Ankara.

Kaç şiir yazdım ona, zamansız sevdalarda
Kaç şarkıda ağladım, içimden adını bağıra bağıra
Dayanamayıp kaç kez gittim kapısına
Bir kez bile gelmedi
Hiç sevmedi demek ki
Hiç sevmedi beni Ankara.

Kaç rastladığımda ona,
Hayalini dolduracaktım gözlerime doyasıya.
Bak bak diye haykırırken yüreğim
Bir kez bile bakamadım yüzüne doyasıya.
Kaç akşamda, kaç akşamında
Cama vuran saçlarına bakmakla yetindim Ankara.

Kaç ismini karaladım,
Kaç resmini çizdim kağıtlara.
Olmadı, baştan
Saçlarını, kaşlarını, bakışlarını
Çizdim, çizdim defalarca
En nihayet karşımda avuçlarımda
Öpmeye bile kıyamadım
Seyrettim kim bilir kaç kez doyasıya Ankara?

Kaç gecende özledim onu kavrulasıya
Kaç sabahında koştum ona
Görmek için bir dakikalığına
Kaç yara aldı yüreğim
Kavuşamayacağımı her hatırladığımda Ankara.

Kaç özleminde kavruldum yanarcasına
Kaç özleminde ağladım, çıldırasıya
Senin ilkbaharında, senin sonbaharında
Senin kışında, senin yazında
Sarhoş oldum sarhoş onun aşkıyla Ankara.

Kaç sokağın götürdü beni ona
ve her bir sokağın çıkmaz sokaktı sonunda.

Yapma Ankara!
Etme Ankara!
ve bilirim hiçbir sokağın
Çıkmayacak ona.

Kaç kez değil sevmelerim
Bu ilk kez, bu ilk böylesine Ankara.
Sevdi işte gönlüm neylersin
Tek kişilik aşkın inadına inadına.

Kaç kaldırım taşında aradım onun ayak izlerini
Kaç kez buldum zannedip sevindim
Kaç kez, kaç kez bulup bulup gölgesini yitirdim
Çıldırdım Ankara
Delirdim.

Kaç yılı, kaç yılı bitirdim onsuz, onunla
Kaç yeni yıla girdim, onsuz ona kavuşurum umuduyla.
Kaç yılı bekledim, belki gelir olur ya!
Gelmeyecekti bilirdim
Ben yine de bekledim
Onu bana getirmeyecek yılların inadına inadına.

Kaç zifiri karanlıklarında
Kaç kez girdi o rüyalarıma.
Bir keresinde dokundu ellerime
Bir keresinde gülümsedi gözlerime
Güya bir mektup yazmış bana
İliştiriverdi avuçlarıma
Kaç kez yordum rüyalarımı hayra
Onca görülen rüyaların inadına inadına
Bir günün de bile konuşmadı benimle Ankara.

Bir gecende de geldi annesi rüyalarıma
Simsiyah baş örtüsü vardı başında
'Sevme yavrum' böylesine diyordu sanki
'Yavrum, yar olmaz sana'
Nasıl da bakıyordu acıyan gözleriyle bana
O rüyadan sonra
Kendime gelemedim
Kendimi bilemedim Ankara.

Kaç kez yemin ettim bilirsin onu unutmaya
Ama, senin bahar sabahlarında
Ama, senin güneşli havalarında
Bir Garip Orhan Veli misali
'Beni bu havalar mahvetti'
Bir kez daha, bir kez daha aşık oldum ona.

Yerini bilirsin
Adresini bilirsin Ankara.
Ben gidemem, yasak bana.
Hatırıma!
Tut kolundan getir onu bana.
Bir dakikalığına, bir anlığına
Kısacık da olsa bir kez sarılayım ona
Sonuç vuslat olmasa da
Sonuç ayrılık olsa da Ankara.

Sen de ağlarsın benim sevdama
Sanki dersin ki yüreğini bu kadar dağlama.
Ah! elimde olsa
Elimde değil
Elimde değil Ankara.

Kırgınlığım sana değil
Kırgınlığım sana değil Ankara.
Kırgınlığım kara sevdalara
Kırgınlığım yasaklanan aşklara
Lanet olsun, lanet olsun Ankara.

Sen de bilirsin bu kara sevdaydı
Bu yasak sevdaydı Ankara

Sen de bilirsin ki!
Hiç kimseyi böylesine sevmemiştim ben asla.

Ölümdür tek başına yaşanan aşk,
Ölümdür Ankara.