-Sebebim Olma… Şiiri - Nurcan Bingöl

Şimdi yoksul, şimdi öksüz, şimdi çıplak kaldım
Aç kaldı yüreğim sensiz, susamış dudaklarım sana
Kulaklarım sesine, kalbim aşkına
Gözlerim ışık saçan bakışlarına müptela
Anlasana durulmuyor, olunmuyor buralarda
Sen diye bitiyor, yitiyorum yokluğunda
Adalet mi bu yaptığın?
Esirgenir mi çölde susuz kalmış candan bir yudum su?
İşte böylesi muhtacım, kavruluyor içim
Su gibisin!
Aşkını içmeliyim ellerinden kana kana
Gün gibisin güneşim yoksan günüme güneş doğmaz
Gecemsin hilalim, olmazsan geceler sabahla barışmaz
Dün gibisin mazim, yoksan anlamım olmaz
Bu günümsün gerçeğim, olmazsan nefes alınmaz
Yarınımsın umudum, geleceğimde sen yoksan yaşanmaz
Suçum nedir anlamadım sevmedim mi delice?
Bırakılıp gidilir mi bu can sana böylesi tiryakiyken?
Küsülür mü aşka anlayıp dinlemeden?
Sebepsiz gidilir mi apansız yakılır mı can?
Söndürülür mü gözün nuru?
Halbuki ben günahsızım açıklamama bile fırsat tanımadın
Yerini kimse tutamaz bunu sana anlatamadım
Hiç mi hatırı yok yaşanmışlıkların sen de?
Yarım bıraktın beni ipte sallanıyor şimdi bedenim
Yaralıyım kanadım kırık kanıyor yüreğim oluk oluk
Kan damlıyor bak gözlerimden her şey oldu zehir zıkkım
Şimdi söyle niyetin ölüme terk etmek mi beni?
Oldu başardın yaktın, yıktın, kanattın…
Dön bana uzatmadan ayrılığı gücüm kalmadı
Bağır, çağır razıyım ama; gitme!
Yokluğunda çıldıracağım
Bendeki seni sana kanıtlayamadım
Öldüğüm gündür aşkım karşılık bulamıyorsa
Atacak mısın içinden kolayca silecek misin aşkımızı bir kalemde?
Düşün bir daha sebebim olma
Yoksan cesaretim yok yaşamaya
İntiharıma seyirci kalıp yaşama sevincimi elimden alma
Artık anla seviyorum seni ölümüne!