Sebebim Şiiri - Ayten Özgün

Ben hiç böyle değildim eskiden,
Her şeyi det etmezdim kendime.
Üzülmezdim ayrılanların ardından,
Parça,parça olmazdı yüreğim,
Hele,hele ölmeyi hiç düşünmedim.
Seni sevdiğimi bile,bile,araya mesafeler koydun,
Şimdi neden soruyorsun bana nedir bu alin diye.
Hatırlarmısın yarınları beklerdik bin bir ümitle,
Ağlardık geceler bitmesin diye.
Gözlerim takıldı o güzel gözlerine,
Utanarak bakmıştın başını eğip öne.
O masum bakışlı erkeksi yüzün,
İçinde erimiş neşeyle hüzün.
Gülerek kaygısız yanan kalbime,
Bir gün irkilirsin yaşlı gözlerle.
Bir meyhane bilirim köşe başında,
Gider uğrarım her akşam üstü.
Görenler acıyor benim halime.
Neden diyorlar her gün her gece,
İçiyor körkütük sarhoş oluyor,
Kendini böyle bedbaht ediyorsun.
Bilmiyorlar’ki bu garip çaresiz.
Geceler boş,gündüzler boş,
Her şey uykuda sessiz.
Hayatım sensiz boş ve renksiz.
Boşunamı içiyor kendimden geçiyorum.
Unutmak kendimi avutmak istiyorum.
Şimdi neden soruyorsun söyle,
Eseri sen sebebim sensin...

Ayten Özgün
Aşk Şiirleri