Hayatta nedir bizim hedefimiz,
Karın tokluğu ve ideallerimiz.
Bakınca çok uzak,
Yaşayınca dolu hep tuzak.
Çalışırız doğduk doğalı,
Bazen oluruz mutlu.
Aşım, eşim, bebeğim,
Bunlar benim sebebim.
Hayata tutunmam için,
Görünen tek gerçeğim.
Düşünürüm bazen,
Savaşlar zulümler,
Nedir bu nefretler.
Barış ve sevgi varken,
Niye kin dolu hep evren.
Acılar gelince aklıma,
Haksızlıkları da duyunca,
Kolay mı yaşamak,
Mümkün mü ağlamamak…
Yine de biliyorum,
Sebebim var diyorum.
Yaşama tutunmak için,
Aşım, eşim, bebeğim,
Bunlar benim sebebim…
10/08/2006 – 17.45
Nazan SarıkayaKayıt Tarihi : 10.8.2006 23:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nazan Sarıkaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/08/10/sebebim-13.jpg)
Yaşama tutunmak için,
Aşım, eşim, bebeğim,
Bunlar benim sebebim,,,,
Yazan eline
duyarlı gönlüne sağlık...
TÜM YORUMLAR (2)