Ve yokluğunda yokluğuna sevdalandım.
Kara bir hüznün ortasında
Hazin bir öyküye çalarken yalnızlığım,
Aslında hiçbir insanın yalnız olmadığını anladım.
Bir sebebi vardı yokluğunun.
Gece neden karanlıksa,
Gündüz neden aydınlıksa,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta