Sebebi sensin Şiiri - İsmail Arslan

Keskin bir yanık kokusu
Kaplıyorsa ortalığı sessizce
Dumansız,sessiz ve sensiz
Sebebi sensin.
Yanıyor yüreğim kor kor,ateşli
Zaman sanki körük olmuşta üfler
Uçuşuyor ordan oraya
Üzerinde toplanan küller
Sebebi sensin.
Işıltılı gözlerimde sisler
Uzağı görmez yakını görmez
Sanki nisan da yağan yağmur
Gibi yanağımda ki yaşlar
Dudağımda ki tuz da olmasa
Beynim bunu ayırdetmez
Sebebi sensin
Çınar gibi yanıyorum içten içe
Hala yemyeşil dış görüntüm
Ve hala asırlar gibi yüce
Gel gör ki içten yıkılmışım
Sebebi sensin.
Bir gemiyim ummanda dolaşan
Yelkenler fora açıklardayım
Lakin sen fırtına,bora,tayfun
Bakmışsın ki denizin derinliğindeyim
Sebebi sensin.